Ankara'nın soğuk bir gününden hatıra

Ankara'nın en soğuk gününde, aşırı uykusuz, aşırı uykulu, sıcak yatağımdan kalkmış yola koyulmuşum. Metrodan inince ikisinden sadece biri çalışan yürüyen merdivenleri tercih ederek bissürü kişilik kalabalığın içinden bu yürüyen merdivene yöneliyorum. Tam yolun yarısında kalabalığın ağırlığını çekemeyen merdiven duruyor. "Eyvah! yürüyen merdivende kaldık." herkes öylece duruyor,sağımıza solumuza bakışıyoruz n'apıcaz şimdi diye. O an o aletin merdiven değil de asansör olduğunu mu düşündük ne? Soğuktan insanların beyni de durmuş olsa gerek. Ben de eyvah dedim staja geç kalıcam. Sonra Allah'tan 3 saniye sonra merdiven çalıştı da tekrar, yoluma yetişebildim. Kafamın ve o anda orada olan herkesin kafasının çalışması ise muhtemelen merdivenin takılmasından daha uzun sürdü.